چکیده:

رساله حاضر مفهوم آخرالزمان و منجی موعود را از دیدگاه ادیان ابراهیمی، یعنی سه دین یهود، مسیحیت، و اسلام با تأکید بر کتب مقدس آن‌ها مورد بحث قرار داده است. در ابتدا پس از تبیین موضوع نگاهی گذرا به این سه دین، شناخت اجمالی به دست می‌دهد و نحوه آفرینش عالم را از دیدگاه ادیان ابراهیم و پایان آن را ز منظر علوم بشری بررسی می‌کند. آنگاه مفهوم آخرالزمان را در هر یک از این سه دین با توجه به آیات کتب مقدس و اصلی آن‌ها مورد نظر قرار می‌دهد. سپس، وقایع کیهانی، اجتماعی و معنوی دو مقطع پایان عالم و پیش از آن را با توجه به متون هر دین بیان کرده، و معتقد است که مفهوم آخرالزمان از جهت ماهوی تا اندازه‌ای متفاوت امام حوادث مربوط به آن با شباهتی فراوان در هر سه این ادیان ذکر شده است. مانند مسئله منجی که یهود آن را «ماشیح» دین مسیحیت «عیسی مسیح» و دین اسلام «مهدی موعود» می‌داند، هر سه دین ظهور عیسی را امری حتمی می‌دانند با این تفاوت که اسلام ظهور عیسی را در کنار منجی موعود ذکر می‌کند. در آخر وجوه اشتراک و اختلاف ادیان سه‌گانه بررسی و در ضمن دیدگاه اسلام را در زمینه مفهوم آخرالزمان، منجی موعود و ابعاد گوناگون حکومت منجی و غیره، دارای وجوه امتیاز بیشتری می‌داند. نتیجه‌گیری از دیدگاه ادیان و مکاتب در رابطه با آینده بشریت، بخش پایانی رساله را تشکیل می‌دهد، مبنی بر اینکه همه ادیان مختلف، برخلاف بعضی مکاتب بشری نسبت به آینده بشریت دیدگاه مثبت و امیدوار کننده‌ای دارند و همواره در طول تاریخ بشارت چنین روزی را به پیروان خود داده‌اند. به‌گونه‌ای که اشتراک آن‌ها در سعادتمندی نهایی بشریت، و تفاوت‌ها در شمول و نحوه تحقق و نوع سعادت آن‌ها وجود دارد. اگرچه قبل از رسیدن به سعادت نهایی، حوادثی تلخ رخ خواهد داد که موجب اضطراب و نگرانی همه خواهد شد؛ اما در آخر بشریت طعم سعادت و عدالت آرمانی را خواهد چشید.

نوشتن دیدگاه