چکیده:

فدک نام سرزمینی است در اطراف مدینه که زیستگاه یهود بود و پس از پیروزی مسلمانان در جنگ خیبر بدون استفاده از نیروی نظامی، به تصرف مسلمانان درآمد و به‌فرمان خدا، ملک خاص رسول‌الله (ص) شد. سپس طبق فرمان پروردگار مبنی بر «وَآتِ ذَی القُربی حَقَّه ...» پیامبر (ص)، فدک را به حضرت زهرا (س) واگذار نمود و بر آن گواه گرفت. از آن پس تا زمان رحلت پیامبر (ص)، حضرت فاطمه (س) در آن تصرف مالکانه داشت، اما پس از رحلت پیامبر (ص)، ابوبکر فدک را غصب کرد و به روایتی که خود راوی آن بود، دعوی کرد که پیامبران ارث نمی‌‌گذارند. مخالفت با نصوص قرآنی و مسلمات فقهی، راه را بر سایر بدعت‌ها در دین هموار کرد. در این پژوهش، دلایل طرفین به‌تفصیل بررسی شده است و توابع کلامی غصب فدک تبیین گشته است. عمده این آثار، مخالفت اکثر صحابه با نصوص قرآنی، مخدوش شدن عدالت آنان و بازیگری با احکام دین و نادیده گرفتن فرمان خداوند در حقوق اهل‌بیت (ع) است.

نوشتن دیدگاه