چکیده:

 ضرورت شناخت معصومین (ع)، یكی از موضوعات اساسی و مهم در مكتب اسلام است، زیرا پی بردن به مقام كسی بدون شناخت اجمالی از صاحب آن مقام ممكن نیست؛ به همین جهت در این پژوهش، جایگاه ائمه معصومین (ع) در نگاه شیعه تا عصر امام محمدباقر (ع) مورد بررسی قرار گرفته است. شواهد متعددی در روایات اسلامی وجود دارد که بر خالی نبودن زمین از حجت خدا، از آغاز تا پایان جهان دلالت دارد. تبیین صحیح این مسأله از بروز شبهاتی که نوعی غلو را در این زمینه به ذهن متبادر می‌سازد، جلوگیری خواهد کرد. همچنین در این رساله از سه مقام امامان معصوم (ع) سخن به میان آمده و روشن گردیده که اعتقاد به این مقامات، منجر به غلو نمی‌گردد؛ یكی از این مقامات، مقام ولایت تكوینی است، كه شیعیان معتقدند ائمه (ع) به اذن خداوند می‌توانند در عالم آفرینش تصرف نموده و بر خلاف جریان طبیعی، حوادث و پدیده‌هایی را ایجاد كنند. دومین مقام ائمه (ع)، مقام مرجعیت دینی آنان می‌باشد كه از نظر شیعیان، پیشوایان معصوم (ع) مفسران حقیقی وحی الهی هستند و مردم باید برای اخذ معارف دینی به آنان مراجعه نمایند. اهل‌بیت (ع) آگاه‌ترین مردم نسبت به معارف الهی می‌باشند، زیرا در تبیین معارف کتاب الهی معصوم بوده و عاری از خطا هستند. سومین مقام ائمه (ع) از نگاه شیعیان، زعامت سیاسی است، كه خداوند این مقام را به افراد صالح عطا نموده و روشن است که صالح‌ترین افراد بعد از پیامبر (ص)، امامان معصوم (ع) می‌باشند. رهبری آنان می‌تواند زمینه رشد و هدایت انسان‌ها را فراهم نماید. شیعیان درباره مسأله خلافت و سرپرستی جامعه اسلامی، به دلایل و شواهد متعددی از آیات قرآن و احادیث استناد می‌کنند. درباره فضایل اهل‌بیت (ع) به موارد دیگری از قبیل علم غیب، عصمت، هدایت و مظلوم نوازی ایشان نیز اشاره شده است.

کلیدواژه‌ها:شیعیان، ائمه معصومین (ع)، منزلت، عصمت، خلیفه.

نوشتن دیدگاه