چکیده:

 ازآنجایی‌که دین مبین اسلام کامل‌ترین ادیان الهی است، برای هرلحظه از زندگی بشر برنامه‌ای دقیق و منظم دارد. این دستورالعمل‌ها فقط شامل زندگی فردی نمی‌شود بلکه بر روابط فرد و جامعه تأثیر می‌گذارد و حتی فراتر از آن در روابط جوامع اعم از جوامع اسلامی و غیر اسلامی دارای گفتمان است. برای دست یافتن به جایگاه مطلوب و موردنظر در اسلام و رسیدن به جامعه آرمانی که همانا حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) است و همچنین برقراری عدل و قسط که یکی از ارکان اسلام و مذهب تشیع است، باید حکومت اسلامی بر پایه مبانی اسلامی بنا شود و همه توان در جهت تشکیل امت واحده به کار رود. پژوهش حاضر ضمن تعاریف کلی از حدومرزهای مطرح در فقه سیاسی ازجمله دار الاسلام و دارالکفر و ... به سیاست خارجی زمان رسول گرامی اسلام (ص) و خلفای راشدین به نحو اجمالی می‌پردازد و در ادامه اهدافی که شیعه در روابط بین‌الملل تعقیب می‌کند را بررسی کرده دیپلماسی نوین دولت اسلامی را موردبحث قرار می‌دهد. در این مجال از حضرت امام خمینی (ره) بنیان‌گذار جمهوری اسلامی نیز یادکرده‌ایم. سخنان ایشان ازاین‌جهت حائز اهمیت است که تا زمان ایشان فقیهان شیعه در رأس حکومت نبوده و دولت اسلامی تشکیل نشده بود. با تلاش‌های حضرت امام (ره) دولت اسلامی شکل گرفت و دریچه‌ای نو به‌سوی فقه گشوده شد. در پایان به تعدادی قواعد فقهی مطرح در حوزه روابط بین‌الملل و سیاست خارجی که از منابع فقهی شیعه استخراج‌شده، پرداخته‌ایم.

نوشتن دیدگاه