چکیده:

 قرن پنجم و ششم هجری، دوره خاصی در مسیر رشد و بالندگی تفکر شیعه اثناعشری بود. در این دوره، شیعیان بعد از سقوط حکومت شیعی آل‌بویه که خدمات شایانی را به این جریان فکری ارائه کرده بود، با حکومت سنی سلجوقیان مواجه شد که با بسیاری از آموزه‌های جریان شیعی در عرصه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی به مبارزه پرداخت. در این تحقیق به دنبال این مطلب هستیم که جریان شیعی در این دوره دارای چه موقعیتی بوده است و برای مقابله با این موقعیت جدید از چه راهکارهایی استفاده نموده است و نتیجه این راهکارها در موقعیت شیعیان چه تأثیری داشته است. برای دستیابی به این امر، به بررسی منابعی پرداخته‌شده است که به وقایع و رویدادهای آن روزگاران پرداخته‌اند. با بررسی این منابع، مشخص شد که شیعیان بعد از گذراندن یک دوره کوتاه که با برخی فشارها از ناحیه دستگاه حاکم همراه بود، توانستند دوباره موقعیت سیاسی و اجتماعی خود را احیاء نمایند.

کلیدواژه‌ها:شیعه، سلجوقیان، قم، ری، قرن پنجم، قرن ششم.

نوشتن دیدگاه