چکیده:
باروی کار آمدن دولت صفوی برای اولین بار تشیع به‌عنوان مذهب رسمی در ایران شناخته شد. درنتیجه اداره کشور بر مبنای فقه شیعه سبب شد تا شاهان صفوی علما را شریک حکومت قرار دهند. ایجاد شغل‌هایی مانند شیخ‌الاسلامی، ملاباشی و امامت جماعت، روحانیت شیعه را به‌عنوان یک طبقه اجتماعی خاص با نقش‌های جدید مطرح کرد. از طرفی نیاز مبرم مردم تازه شیعه به فراگیری احکام بر مبنای فتوای مکتب اهل‌بیت (ع) نیز در رشد کمی روحانیون تأثیر به سزایی گذاشت، وجود علمای بزرگ در این دوران نظیر شیخ بهایی، علامه مجلسی، ملاصدرا و دیگران سبب پویایی و تحولات عمیق در عرصه فرهنگ و حوزه‌های دینی شد. در این تحقیق نقش علمای شیعه در ساختار رسمی دوران صفوی موردبحث قرارگرفته و در پایان بعضی از معروف‌ترین علمای آن دوران معرفی خواهند شد و نقش آنان در تحولات فرهنگی این دوره موردنقد و بررسی قرار خواهد گرفت.
فصول پایان‌نامه:
این تحقیق در سه فصل نگارش شده است:
فصل اول: «ساختار اداری صفویان»
* اوضاع سیاسی ایران پیش از تشكیل حكومت صفویه
* پیدایش صفویه
* ساختار اجتماعی و اقتصادی جامعه ایران در دوره صفویه
* ساختار سیاسی و اداری ایران در دوره صفویه
* ورود علمای شیعی به ایران در دوره صفویه
* سهم علما در ساختار قدرت سیاسی اداری در دوره صفویه
* منصب ملاباشی
* منصب صدر
* منصب شیخ‌الاسلام
* سایر مشاغل علما
فصل دوم: «ویژگی‌های فرهنگی عصر صفویه و جایگاه علمای شیعی در آن»
* ویژگی‌های فرهنگی ایران در عصر تیموریان و در آستانه به قدرت رسیدن صفویه
* تعلیم و تربیت در عصر صفویه
* وضعیت عمومی علم و دانش در عصر صفویه
* نقش علمای شیعی در توسعه دانش‌های دینی در عصر صفویه
* جایگاه علمای شیعی در سایر علوم عصر صفویه
* وضعیت ادبیات در عصر صفویه
* علمای شیعی و مبارزه با تصوف در عصر صفویه
* وضعیت هنر در عصر صفویه
فصل سوم: «معرفی نخبگان فرهنگی در عصر صفویه»
* میرداماد
* شیخ بهاءالدین عاملی
* صدرالدین شیرازی (ملاصدرا(
* محمدباقر مجلسی
* میرفندرسكی
* فیض كاشانی
نتیجه.
