چکیده:

 واژه قرب دارای مشتقات، وجوه معنایی و واژگان هم حوزه مختلفی در دوره جاهلی و قرآنی است. معنای وضعی و اولیه قرب مفهومی مانند تهیگاه آدمی یا قراب و غلاف شمشیر بوده است. اولین سؤال این است که این واژه چه تطورات معنایی یافته و چه وجوه معنایی دارد؟ این سؤال با بررسی این واژه در دوره‌های جاهلی و قرآنی پاسخ داده می‌شود. یکی از واژه‌های مهم و قابل بررسی واژه قربی است این واژه در آیه 23 سوره شوری دارای وجوه مختلف تفسیری است و هر یک از مفسران شیعه و اهل سنت تفسیری متفاوت از آن ارائه کرده‌اند. اختلاف اصلی بر سر مصداق قربی در این آیه است، در این تحقیق با این مبنا که قرآن دارای معانی ظاهری و باطنی است، میان نظر شیعه مبنی بر مصداق مودت قربی بر اهل‌بیت (ع) و نظر آن‌ها که قربی را طبق ظاهر آیه و سیاق آیات به معنی تقرب به خداوند گرفته‌اند، جمع شده؛ بنابراین هم روایات که متواترند و هم ظاهر آیه و سیاق که قربی را تقرب به خدا نشان می‌دهد، مورد توجه قرار می‌گیرد.

نوشتن دیدگاه