چکیده:
موضوع این رساله «سیرهی اهلبیت (ع) در مواجههی با آزار و اذیتهای گفتاری و رفتاری دیگران» میباشد. تحقیق حاضر از سه فصل تشکیل شده است که در فصل اول به کلیات و مفهومشناسی واژهها و اصطلاحات تحقیق پرداخته شده، در فصل دوم «اذیت و آزارهای گفتاری نسبت به اهلبیت (ع) و شیوهی مواجههی آنان» و در فصل سوم «اذیت و آزارهای رفتاری نسبت به اهلبیت (ع) و شیوهی مواجههی آنان» تبیین و تحلیل گردید. هدف این تحقیق تبیین سیره اهلبیت (ع) در مواجهه با آزار و اذیتهای گفتاری و رفتاری دیگران بوده است. درواقع، اصل در شیوهی برخورد اهلبیت (ع) با آزار اذیت کنندگان، رأفت و رحمت و مهربانى است و برخورد تند و خشن حالت استثنایى دارد و تنها از روى ناچارى انجام میشود. از آنجا که سیره ائمه (ع) همچون مشعلی بر سر راه رهبران و رهروان مسلمان است پس باید در آن تأمل شایسته نمود تا از راز و رمز موفقیت ائمه (ع) در این راه بهرهمند گردید. چون تحلیل ابعاد و زوایای زندگی پر رمز و راز ائمه (ع) میتواند ما را به اصولی رهنمون سازد که از آنها راهکارهای عملی برای زمان حاضر و همه زمانها به دست آید این موضوع را انتخاب نموده و با استفاده از کتابهای تاریخی و تفسیری و از طریق فیشبرداری به جمعآوری مطالب موردنظر و به تنظیم آنها پرداخته شد و معلوم گردید که ائمه (ع) اصل اولیه برخورد خویش را با تمام مخالفان و آزار و اذیت کنندگان، بردباری و ملایمت قرار دادهاند و در جایی که مدارا موجب آسیب به اساس اسلام یا مصالح جامعه اسلامی نمیشد، همواره در برخورد با آزار و اذیت کنندگان با مدارا رفتار میکردند، اما زمانی که آزار و اذیت از روی عناد و یا در جهت ضربه زدن به مصالح جامعه اسلامی بود، ائمه (ع) در مقابل آنان به شدیدترین وجه اقدام مینمودند.