چکیده:

 این پژوهش به بررسی معنا و مقصود عهد و وفا در قرآن کریم و نهج‌البلاغه از بعد اخلاقی اجتماعی بر اساس مبانی دانش معناشناسی می‌پردازد. از نتایج این پژوهش بیان چگونگی تحول معنایی عهد و وفا در قرآن و در نهج‌البلاغه است. همچنین بیان اینکه هر گناهی به مثابه بی‌وفایی به عهد الهی است و به آیه 60 سوره یس (أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یا بَنی‏ آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ: اى فرزندان آدم، مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را مپرستید، زیرا وى دشمن آشکار شماست) باز می‌گردد.

کلیدواژه‌ها:معناشناسی، عهد، وفا، قرآن، نهج‌البلاغه.

نوشتن دیدگاه