چکیده:
يكي از مهمترین مشكلات، در جوامع امروزي، مسئله تجملگرایی است. تجمل به معناي آراستگي ظاهر و تجملگرايي به معناي افراط و زيادهروي در آراستگي است. تجملگرايي در ديدگاه عرف، به معناي رويآوري بیشازحد به ماديات و گردآوري اشيا و لوازم غيرضروري و دل بستن به آنهاست، بهگونهای که اين عمل، به يک هدف براي انسانها تبديل شود. اين نوع تجملگرايي نهتنها سفارش نشده، بلکه به دليل پيآمدهاي ناخوشايند آن، نکوهش نيز شده است. البته زیباییهای مصنوعي و تجمل و خودآرایی موردعنایت مخصوص قرآن کريم و روایات مذهبي است اما توجه بيش از اندازه به اين امر ممكن است باعث پيدايش عادات ناپسندي هم چون غرور، غفلت از ياد خدا، خودپسندی، خودنمایی شود؛ و انسان با پرداختن به اين مسائل راه سعادت و تکامل را که هدف نهايي از خلقتش میباشد از بين میبرد. از اینرو در جهت کمرنگ کردن اين مسئله بايد مقدماتي از قبيل عوامل تجملگرایی، آثار فردي و اجتماعي تجمل-گرايي، راهکارهای جلوگيري از آن را بايد شناخت و آنها را درمان کرد.
کلیدواژهها: تجملگرایی، تجمل و آراستگی، اعتدال و میانهروی، اسراف، اتراف، رفاهزدگی.
فصول پایاننامه:
این تحقیق دارای شش فصل میباشد:
فصل اول: «کلیات»
* بخش اول: طرح مسئله
* بخش دوم: مفهوم شناسی
فصل دوم: «جایگاه تجمل و تجملگرایی از دیدگاه آیات قرآن و روایات»
فصل سوم: «معیارها و مصادیق تجملگرایی»
* معیارهای تجملگرایی
* برخی از مصادیق تجملگرایی
فصل چهارم: «عوامل و زمینههای تجملگرایی»
فصل پنجم: «آثار و پیامدهای تجملگرایی»
* آثار و پیامدهای فردی
* آثار و پیامدهای اجتماعی
فصل ششم: «راههای مبارزه با تجملگرایی»
نتیجهگیری.