w w w . a h l e b a i t p e d i a .com
دانشنامه اهل بیت
حدیث

امام صادق (ع) : اَلنَّصيحَةُ مِنَ الحاسِدِ مُحالٌ؛
نصيحت و خيرخواهى از حسود محال است.
من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 58

امام حسن (ع) : مَنْ عَبَدَ اللّهَ عَبَّدَ اللّهُ لَهُ کُلَّ شَیْء؛
کسی که خدا را اطاعت و عبادت کند، خداوند همه چیز را مطیع او گرداند
تفسیر منسوب به امام حسن عسکری (ع)، ص 327

امام حسن (ع) : مَنْ بَدَاَ بِالْکَلامِ قَبْلَ السَّلامِ فَلا تُجیبُوهُ؛
کسی که پیش از سلام کردن، آغاز به سخن گفتن نماید، جوابش را ندهید!
تحف العقول، ص 360

امام حسن مجتبی (ع) : رَأسُ العَقلِ مُعاشَرَةُ النّاسِ بِالجَميلِ؛
خوش‌رفتاری با مردم، رأس خرد است.
کشفه الغمه، ج 1، ص 571

امام حسین (ع) : الْبُكَاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ نَجَاةٌ مِنَ النَّارِ؛
گریه از ترس خدا سبب نجات از آتش جهنّم است.
جامع الاخبار (شعیری)، ص 97

امام علی (ع) : لا تَقُل ما لا تُحِبُّ أن يُقالَ لَكَ؛
آنچه دوست ندارى درباره‌‌ات گفته شود، درباره ديگران مگوی.
بحارالأنوار، ج 72، ص 29

امام علی (ع) : الکَلامُ کالدَّواءِ قَلیلُهُ یَنفَعُ وَ کَثیرُهُ یُهلِکُ
سخن چون دواست، اندکش سودمند و زیادش کشنده است.
غرر الحکم، ص 126

امام على (ع) : اِذا حَسُنَ الخُلقُ لَطُفَ النُّطقُ؛
با اخلاق نيكو، گفتار نرم مى‌شود.
غرر الحكم‌، ص 285

امام حسن (ع) : عَلِّمِ النّاسَ عِلْمَکَ وَ تَعَلَّمْ عِلْمَ غَیرِکَ؛
مردم را با دانشت، دانش بیاموز و خود نیز دانش دیگران را فراگیر.
بحار الانوار، ج 75، ص 111

امام محمدباقر (ع) : ما شیبَ شیءٌ بشیءٍ اَحسن مِن حِلمٍ بعلمٍ؛
چیزی با چیزی نیامیخته است که بهتر از حلم با علم باشد.
بحارالانوار، دار احیاء التراث العربی، ج 75، ص 172