چکیده:

 وصیت عبارت است از تملیک عین یا منفعت یا مسلط کردن بر تصرف بعد از موت. در نظام حقوقی اسلام وصیت محدود به ثلث اموال موصی می‌باشد و در قسمت بیشتر از ثلث، نفوذ وصیت منوط به اجازه وراث است. این قول، قول مشهور فقها می‌باشد که برای نظر خودشان دلیل‌هایی مانند قرآن و روایات وارده در این باب و اجماع را ذکر کرده‌اند. در مقابل فقهایی بوده‌اند که به عدم نیاز به اجازه ورثه در بیشتر از ثلث قائل هستند. این گروه نیز برای نظر خویش دلیل‌هایی مانند اصل و روایات مشعر یا ظاهر در این قول را ذکر کرده‌اند. اجازه عبارت است از اظهار رضایت شخصی که رضایت او در عقد یا ایقاع ایجاد شده مؤثر است. طبق نظر مشهور اگر ورثه نسبت به وصیت بیشتر از ثلث موصی اجازه ندهند، وصیت در بیشتر از ثلث باطل خواهد بود؛ و در مورد اجازه ورثه هر کدام از ورثه که اجازه داده‌اند نسبت به سهم اجازه دهنده وصیت صحیح خواهد بود. اجازه می‌تواند هم در زمان حیات موصی و هم بعد از مرگ موصی باشد و اگر اجازه در این دو زمان اتفاق بیافتد، ورثه می‌تواند بعد از این‌که اجازه دادند از اجازه خود برگردند یا این‌که حق خود را ساقط کرده و نمی‌توانند از اجازه داده شده برگردد. اجازه می‌تواند از همه ورثه و یا از بعضی از ورثه باشد در صورتی که اجازه از بعضی از ورثه باشد فقط نسبت به سهم اجازه دهنده نقصان وارد می‌شود. اجازه کاشف از صحت وصیت در بیشتر از ثلث از زمان فوت موصی یا ناقل از زمان اجازه می‌باشد. در نتیجه نماء متجدد در فاصله بین اجازه و فوت موصی برای ورثه یا موصی‌له به سبب ناقل یا کاشف بودن متفاوت خواهد بود.

کلیدواژه‌ها: وصیت، اجازه، اذن، ثلث، کاشفیت، ناقلیت.

فصول پایان‌نامه:

 این تحقیق در سه فصل ارائه شده است:
فصل اول: «کلیات»
* گفتار اول: کلیات (مفهوم وصیت)
* گفتار دوم: اجازه
فصل دوم: «وصیت به منافع و نحوه احتساب ثلث منافع»
فصل سوم: «اجازه ورثه»
* گفتار اول: عدم نفوذ وصیت مازاد بر ثلث
* گفتار دوم: اجازه‌ی ورثه
نتیجه‌گیری.

نوشتن دیدگاه