چکیده:

 امر به معروف و نهی از منکر یکی از مهم‌ترین و عظیم‌ترین فرایض دینی در فقه اسلامی است آیات و روایات بسیاری از جهات متعدد این وظیفه اجتماعی را مورد تائید قرار داده از طرف دیگر اعلامیه حقوق بشر در 10 دسامبر 1948 مطابق با 9 آذر 1327 در مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب شد حقوق بشر از حقوقی است که لازمه طبیعت انسان است پس از پیدایی دولت‌ها وجود داشته در پژوهش حاضر که به روش تحلیلی و توصیفی و کتابخانه‌ای تهیه گردیده تلاشی است در جهت بررسی مفهوم فقهی امر به معروف و نهی از منکر و نقش آن در اجرای صحیح مقررات حقوق بشر و یافتن موارد مشترک و متناقض بین این دو امر سؤالات این پژوهش عبارتند از: 1-آیا اعلامی حقوق بشر به فریضه امر به معروف و نهی از منکر پرداخته است. 2-احکام فقهی امر به معروف از غنای بیشتر برخوردار است یا اعلامیه حقوق بشر. از مهم‌ترین نتایج این پژوهش می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: 1- در اعلامیه حقوق بشر سعی شده است دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی ا به اجرا صحیح آموزه‌های حقوق تحت ‌فشار قرار دهد در حالی که فریضه امر به معروف و نهی از منکر این‌گونه نیست. 2- همواره این بحث بوده که فریضه امر به معروف و نهی از منکر ممکن است با برخی از حقوق و آزادی‌های بشری در تضاد باشد. در صورت که این فریضه یعنی امر به خوبی و نهی از بدی در همه ادیان بوده و در حقیقت به معنای واقعی آزادی می‌باشد.

کلیدواژه‌ها: امر به معروف و نهی از منکر، حقوق بشر، آزادی.

نوشتن دیدگاه