چکیده:

 با مطالعه کتب فقهی و ابواب آن، معلوم می‌شود که امر به معروف و نهی از منکر در کتب فقهی نه‌تنها به‌عنوان اثر مستقل بسط و گسترش نیافته بلکه در مقایسه با سایر ابواب فقهی، از نظر بررسی و پرداختن به شرایط، مراتب، مسائل و احکام مربوط به این باب بسیار ناچیز و گذرا است و همین امر در مهجور و کمرنگ شدن این دو فریضه بسیار مهم الهی بی‌تأثیر نیست؛ و از لحاظ اجرایی، تئوری و عملی در حد مقبول مورد توجه نبوده است و در واقع کر و فر بزرگان دین، فقها و علما در کتب فقهی در این باب بسیار ضعیف بوده و به احکام عبادات و معاملات منهای امر به معروف و نهی از منکر بیشتر پرداخته‌اند و از طرح و بررسى گسترد؟ مسائل مربوط به مباحثى چون امر به معروف و نهى از منکر غفلت یا احتراز نموده‌اند.

نوشتن دیدگاه