چکیده:

 در کتاب‌های فقهی و ماده 299 قانون مجازات اسلامی ذکرشده: دیه قتل در صورتی که صدمه و فوت هردو در یکی از چهار ماه حرام (رجب، ذیقعده، ذیحجه، محرم) و یا در حرم مکه معظمه واقع شود علاوه بر یکی از موارد شش‌گانه مذکور در ماده 297 به‌عنوان تشدید مجازات باید یک‌سوم هر نوعی که انتخاب کرده است اضافه شود و سایر امکنه و ازمنه هرچند متبرک باشند دارای این حکم نیستند. افزایش مقدار دیه در ماه‌های حرام موضوعی است که مشهور فقها قائل به آن هستند و در کتاب‌های فقهی خود از آن تعبیر به «تغلیظ دیه در ماه‌های حرام» می‌کنند و علت این تشدید و تغلیظ را شکستن حرمت این ماه‌ها و مکان مقدس می‌دانند. از دیگر علت‌های این تشدید و تغلیظ را می‌توان علاقه خداوند به گسترش عدالت و پرهیز از جنگ و خونریزی در بین انسان‌ها دانست. بیان مستندات فقهی و روایی این حکم و تحلیل ابعاد مختلف این موضوع از دیدگاه فقها و حقوقدانان اهم مباحثی است که در این رساله بیان شده است.

کلیدواژه‌ها: دیه، قتل، تغلیظ در حکم، ماه‌های حرام.

 فصول پایان‌نامه:

 این تحقیق در چهار فصل ارائه شده است:
فصل اول: «کلیات»
فصل دوم: «دیه»
* بخش اول: مفهوم دیه و پیشینه‌ی آن
* بخش دوم: دیه قتل نفس
* بخش سوم: مقدار دیه اعضا
* بخش چهارم: تفاوت دیه مرد و زن
* بخش پنجم: مجازات یا جبران خسارت بودن دیه
فصل سوم: «بررسی ماه‌های حرام و حرم مکه»
* بخش اول: بررسی تاریخی ماه‌های حرام
* بخش دوم: حرم مکه
فصل چهارم: «تغلیظ دیه»
* بخش اول: تغلیظ دیه از نظر امامیه
* بخش دوم: نظرات و دلایل اهل سنت در مورد تغلیظ دیه
* بخش سوم: تغلیظ دیه در ماه‌های شمسی و تغلیظ از نظر قضایی
نتیجه‌گیری.

نوشتن دیدگاه