چکیده:
نتایج نشان می‌دهد که تقیه از جمله احکام امضائی است که مربوط به فرقه‌ی خاصی نبوده بلکه از دوران حضرت آدم (ع) بوده و با توجه به آیات قرآنی و روایات وارده می‌توان گفت که تقیه امری جایز و حق بوده که در هر مکان و زمانی و در هر فرقه و گروهی همه‌ی مباحث آن مطرح بوده و این‌چنین نیست که اگر بحث سیاسی از بین رود تقیه به‌طور کلی تعطیل می‌شود.
