چکیده:
مقاله حاضر، کنکاشی است فقهی در حوزه مکاسب محرمه و در مورد احکام تدلیس در تزیین، خرقه کشیدن بر صورت، اتصال مو یا استفاده از کلاهگیس، زدودن مو از چهره، مرتب نمودن دندان‌ها و خالکوبی که با استناد به هشت روایت از باب نوزدهم «مایکتسب به» از کتاب شریف وسائل الشیعه، در سند و دلالت، بررسی و بازبینی می‌شود. علما و فقهای گذشته در روبرویی با روایات ضعیف، از ادله و قواعد فقهی یا اصولی دیگری برای استنباط احکام بهره می‌گرفتند. در این مقاله نیز با پیروی از آنها، با تمسک به بعضی از آن اصول و قواعد مثل اصل اباحه، قاعده تسامح در ادله سنن، شهرت برای جبران ضعف سند و قاعده ضمیمه نمودن روایات ضعیف، احکام تبیین شده است؛ در نتیجه در مورد تدلیس به حرمت، خرقه کشیدن به کراهت، اتصال مو به تفصیل (اگرموی انسان باشد مکروه، ولی اگر موی مصنوعی باشد بدون اشکال است) و در مورد سه موضوع زدودن مو، مرتب نمودن دندان‌ها و خالکوبی، به عدم حرمت و کراهت رسیدیم.
کلیدواژه ها : تدلیس ،تزیین ،خرقه کشیدن ،کلاهگیس ،زدودن مو ،مرتب نمون دندان‌ها ،خالکوبی
