چکیده:
امنیت قدمتی به وسعت تاریخ بشر دارد و سابقه آن همزمان با مفهوم اجتماع و جامعه می باشد. مفهوم اصطلاحی امنیت در بعد عینی آن فقدان تهدید علیه ارزش های حاکم در کی جامعه و در بعد ذهنی آن که همان احساس امنیت است. احساس امنیت در امان بودن یا در امان حس کردن جان، مال، هویت و ارزش های خود از تهدید، صدمه، آسیب و نبود دغدغه تامین نیازهای معقول حال و آینده می باشد. دینداری و سرمایه اجتماعی از منابع نامشهود فزونی امنیت اجتماعی هستند. دین وضع و تاسیس الهیست که مردم را به رستگاری هدایت می کند وشامل عقیده وعملی می باشد. همچنین سرمایه اجتماعی نیز افراد و گروهها را در دستیابی به منافع عمومی نظیر امنیت و عملکرد موثر نهادهای حکومتی یاری می رساند. در نتیجه برای دستیابی کشور به جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه در سال 1404 پرداختن به مقوله امنیت اجتماعی از ضروریات است. لذا در این پژوهش به بررسی نقش دینداری بر امنیت اجتماعی درقالب الگویی مفهومی پرداخته شد. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل دانشجویان موسسات غیر انتفاعی و غیر دولتی شهر سمنان می باشد. از این تعداد 334 نفر به عنوان نمونه آماری از روش طبقه ای انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته انجام شد. همچنین روایی و پایایی به میزان 86 / 0 برآورد شدکه در نتیجه ابزار مورد تایید قرار گرفت. جهت بررسی میزان تاثیر مولفه تشکیل دهنده متغیرها بر یکدیگر و متغیرهای پنهان از تحلیل عاملی تاییدی و تکنیک معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان می دهد دینداری می تواند به طور مستقیم و غیر مستقیم با تاثیر بر سرمایه اجتماعی بر امنیت اجتماعی تاثیر مثبت داشته باشد.
کلیدواژه ها :دینداری ،دانشجو ،سرمایه اجتماعی ،امنیت اجتماعی
