چکیده:
سعادت وصفی مرتبط با لذت و بهجتی است که برای یک موجود در اثر برخورداری از کمالات و خیرات وجودی‌اش تحقق می‌پذیرد. مراتب داشتن لذت و الم به‌طور طبیعی مقتضی تشکیکی شدن سعادت و شقاوت و درنتیجه، تفاوت یافتن درجات سعدا و درکات اشقیا خواهد بود. ابن‌سینا با توضیح سعادت و شقاوت در حیات جاویدان، نفس عاقله را پس از مرگ، بالاترین مقام انسانی تلقی می‌کند. نکته مهم در تصویری که ابن‌سینا از جاودانگی ارائه می‌دهد آن است که چنین جاودانگی‌ای در ظاهر به نفوسی تعلق دارد که به مرتبه عقل بالفعل رسیده باشند. اما باید توجه داشت این دغدغه ابن‌سینا قابل‌تأمل است که او برای توجیه این‌که نفوس بدون ابدان نمی‌توانند درک الم و لذت جزئی داشته باشند یا به‌عبارت‌دیگر، کارکرد نفس برای دریافت امور جزئی درگرو بدن است، وی می‌خواهد نفوس ناقص ابزاری به‌منزله بدن دنیوی در اختیار داشته باشند تا بتوانند به تکمیل خود ادامه دهند و از این طریق برشمار نیک‌بختان افزوده شود و معاد پدیده‌ای کثیرالخیر باشد. با این بیان، این مقاله بر آن است که به تبیین و بررسی سعادت و شقاوت در حیات جاویدان از نگاه ابن‌سینا بپردازد

pdf دانلود مقاله سعادت و شقاوت در حیات جاویدان از نگاه ابن سینا

نوشتن دیدگاه