چکیده:
يکی از مفاهيم قرآنی در باب معاد، مساله اعراف و اصحاب اعراف است که در آيات 46 تا 49 سوره الاعراف به آن اشاره شده است، درباره اين که منظور از اعراف چيست و کجاست، و اعرافيان چه کساني هستند؟ ديدگاههاي مختلفي در بين مفسران وجود دارد. در اين ميان، روايات رسيده در اين باب، نکات گوناگوني را بيان داشته که عمدتا به دو نظر اشاره کرده اند که اعرافيان، شفيعان (صاحبان مقام و منزلت) و يا گنه کاراني هستند که حسنات و سيئاتشان بر يکديگر برتري ندارد.از بررسي و تحليل اين روايات، چنين نتيجه گيري مي شود که مي توان با تکيه بر روايات صحيح السند و صريح الدلالت، ميان اين مباحث به ظاهر متفاوت را با هم جمع کرد و آن اينکه اعرافيان دسته اي از مومنان گنه کار و نيز انسان هاي داراي مقام و منزلتي هستند که به عنوان ناجيان و شافعان گنه کاران هستند، از اين رو، تمايز و تفاوتي که بين روايات ديده مي شود، برطرف شده و از رهگذر آن، همنوايي روايات با آيات اعراف مستفاد مي شود.
كليد واژه: اعراف، رجال، بهشت، دوزخ، اصحاب اعراف، مفهوم شناسی اعراف
