چكيده
قرض الحسنه، پيشينه اي به قدمت زندگي اجتماعي انسان ها دارد . اين نهاد در آثاري كه از انديشه وران و رهبران ديني و سياسي به نسل هاي اخير رسيده ، سهمي را به خود اختصاص داده و از لحاظ شموليت نيز گسترة قابل قبولي دارد . مقالة حاضر با نگرشي تفسيري- روايي در صدد تصحيح روش اثبات صحت و مشروعيت اين نهاد است؛ بدين منظور، خواهيم ديد آيات شريفه اي كه در آن از لفظ « قرض» استفاده و به صفت «حسن» مقرون شده است، بر قرض الحسنة مصطلح دلالتي ندارد؛ البته براي اثبات صحت و مشروعيت قرض الحسنه مي توان از عمومات و اطلاقات قرآني و نيز احاديث بسياري كه در اصناف مختلف در مقام ترغيب به عرضه و تحديد تقاضا و نيز مقايسة قرض الحسنه با عقود ديگر آمده است ، استفاده كرد و با اتكا به آن ها نشان داد كه هرگونه ترديد در صحت و مشروعيت قرض الحسنه بي اساس است بدون آن كه نيازي به تمسك به آيات مذكور باشد.
واژگان كلیدی: قرض الحسنه، تفسير، روايت، عرضه و تقاضاي قرض الحسنه.
