چکیده
یکی از مسائلی که فراروی اخلاق و پزشکی است،مسئله سقط جنین می باشد.با توجه به اینکه جنین از زمان پیدایش تا تکامل نهایی خود دو مرحله را طی میکند که در مرحله اول فاقد روح استو در مرحله دوم دارای روح می شود،گروهی از فقها با استناد به دلایلی معتقدند سقط نمودن جنینی که دارای روح است از نظر اخلاقی به هیچ وجه جایز نیست.اما از نظر عقلی و از دیدگاه علم پزشکی،سقط کردن جنینی که تولدش منجر به مرگ مادر و پدید آمدن عوارض شدید جسمانی برای او شود به طوری که ادامه زندگی سخت و مشکل شود و همچنین جنینی که به انواع و اقسام ناهنجاری ها مبتلا است و اگر به دنیا بیاید فقط زندگی حیوانی خواهد داشت و فاقد هر گونه شعور و ادراک خواهد بود و صرف هزینه های گزاف برای او نیز بی فایده باشد،جایز است.در کشاکش بین اخلاق و ضرر و زیانهای حاصله متعدد،تکلیف چیست؟آیا سقط جنین در هر شرایطی خلاف اخلاق است و مشمول حکم حرمت است؟اصولا چه نوع سقطی خلاف اخلاق است؟در تعارض میان زندی مادر و زندگی جنین،تکلیف چیست؟آیا سقط جنینی که با تجویز پزشک انجام گرفته قتل محسوب می شود؟
در این مقاله علاوه بر پاسخ مستدل به این سوالات،به اثبات رسانده ایم که سقط جنین در هر مرحله از حیات جنین به طور مطلق حرام نیست،بلکه در شرایطی ضروری و حتی واجب می شود.
کلیدواژه‌ها: اخلاق؛ جواز؛ حرمت؛ دیه؛ روح؛ سقط جنین
