بررسی فقهی شرط احتمال تأثیر در امربه‌معروف و نهی از منکر ازنظر زمان و محدودۀ تأثیرگذاری

نویسنده: علی‌اکبر ایزدی فرد، صالح منتظری

نام مجله: پژوهش‌های فقهی

سال و شماره انتشار: سال دهم، تابستان 1393، شماره 2،(28 صفحه - از 219 تا 246)

آدرس اینترنتی: https://jorr.ut.ac.ir/article

رتبه مقاله: علمی - پژوهشی

چکیده

امربه‌معروف و نهی از منکر، مقید به شروطی است که یکی از آن‌ها احتمال تأثیر است. نگارندگان در این مقاله در پی پاسخ به این سؤال هستند که آیا امربه‌معروف و نهی از منکر، درصورتی‌که آمر به معروف و ناهی از منکر بداند امر و نهی‌اش فعلاً مؤثر نیست یا نسبت به مخاطب ـ تارک معروف و فاعل منکر ـ اثر ندارد، واجب خواهد بود یا خیر؟ مشهور فقها معتقدند امربه‌معروف و نهی از منکر، در صورتی واجب است که فرد احتمال بدهد امر و نهی‌اش در زمان خطاب و نسبت به مخاطب تأثیرگذار است؛ لذا ایشان می‌گویند اگر آمر به معروف و ناهی از منکر بداند امر و نهی‌اش فعلاً و نسبت به مخاطب اثر ندارد، امربه‌معروف و نهی از منکر واجب نیست. ما با نقد ادلۀ مشهور و بهره‌گیری از ادلۀ چهارگانه، اثبات خواهیم کرد که شرط احتمال تأثیر ازنظر زمان، اعم از حالی و استقبالی و ازنظر محدودۀ تأثیرگذاری نیز، اعم از مخاطب و دیگران است. به‌عبارت‌دیگر، اثبات خواهیم کرد که شرط احتمال تأثیر، از دو بعد مذکور، شمولی‌ات و عمومیت دارد.

کلیدواژه‌ها

احتمال تأثیر، امربه‌معروف و نهی از منکر، بُعد زمانی، شمولی‌ات، محدودۀ تأثیرگذاری

برای اطلاعات بیشتر اینجا را کلیک کنید.

نوشتن دیدگاه